Potwory i Przyjaciele • 12 minut do przeczytania

Przyjaciel zza drzwi

Jak dziewczynka spotkała potwora i nauczyła się empatii

Spotkanie z potworem

Była sobie mała dziewczynka o imieniu Kasia. Pewnego dnia, gdy mama położyła ją spać, a tata wyłączył światło w pokoju, Kasia usłyszała dziwny dźwięk. Był to cichutki szelest dochodzący zza szafy.

Kasia poczuła się trochę przestraszona i zaczęła krzyknąć na pomoc. Jednakże, kiedy nikt nie odpowiedział na jej wołanie, postanowiła sama sprawdzić co tam jest.

Powoli podniosła się z łóżka i zbliżyła do szafy. Wtedy usłyszała kolejny szelest i odważyła się otworzyć drzwi szafy.

Zobaczyła tam coś niesamowitego - wielkiego potwora! Na początku bardzo się bała, ale potwór powiedział do niej: “Nie bój się mnie! Jestem tylko samotnym stworzeniem poszukującym przyjaciela”.

Kasia była zdumiona tym co słyszy i postanowiła porozmawiać z potworem. Okazało się że był on bardzo miły i zabawny.

Od tego momentu Kasia codziennie spotyka swojego nowego przyjaciela - potwora zza szafy.

Opowieści o życiu potwora

Dziewczynka zaciekawiona słuchała opowieści potwora, który dzielił się z nią swoimi problemami i trudnościami w codziennym życiu. Potwór mówił o tym, jak ciężko jest mu znaleźć przyjaciół, ponieważ ludzie boją się go ze względu na jego wygląd.

Dziewczynka uważnie słuchała i starała się zrozumieć perspektywę potwora. Zdała sobie sprawę, że to co dla niej jest oczywiste i łatwe do osiągnięcia, dla innych może być prawdziwym wyzwaniem.

Potwór opowiedział jej również o tym, jak trudno jest mu znaleźć pracę ze względu na swoje wygląd. Dziewczynka była zdumiona, że ktoś może być dyskryminowany ze względu na swój wygląd i obiecała pomóc mu w znalezieniu pracy.

Potem potwór opowiedział dziewczynce o swoim hobby - kolekcjonowaniu kolorowych kamieni. Dziewczynka ucieszyła się bardzo i zaproponowała mu wspólne poszukiwanie nowych kamieni podczas ich kolejnych przygód.

Dzięki rozmowie z potworem dziewczynka zaczyna lepiej rozumieć innych ludzi oraz ich problemy. Staje się bardziej empatyczna i otwartością na innych.

Potwór czuje się zrozumiany i doceniony przez dziewczynkę, co sprawia mu wiele radości. W końcu zaczyna ufać ludziom i wierzyć, że może znaleźć prawdziwych przyjaciół.

Dziewczynka i potwór spędzają razem coraz więcej czasu, dzieląc się swoimi pasjami i problemami. Ich przyjaźń staje się silniejsza z każdym dniem, a dziewczynka uczy się coraz więcej o empatii i tolerancji wobec innych.

Przygody razem

Dziewczynka i jej potworny przyjaciel uwielbiają spędzać czas razem. Często wyruszają na poszukiwanie nowych przygód, które pozwolą im jeszcze lepiej poznać świat i siebie nawzajem.

Pewnego dnia postanowili odwiedzić pobliski las. Dziewczynka zapakowała do plecaka kanapki, jabłka i butelkę z wodą, a potwór założył kapelusz, by nie rzucać się w oczy przechodniom.

Po drodze spotkali wiele ciekawych stworzeń - króliki skakały po trawie, ptaki śpiewały piosenki, a żaby skakały do stawu. Dziewczynka i potwór zatrzymywali się co chwilę, by podziwiać piękno natury i rozmawiać o swoich marzeniach.

Gdy dotarli do lasu, natknęli się na małą zagubioną sarenkę. Zwierzątko było przerażone i płakało bezradnie. Dziewczynka pocieszyła je i obiecała pomóc znaleźć drogę do domu.

Potwór zaproponował wykorzystanie swojego wyczucia kierunku - miał bowiem doskonały nos i umiał namierzyć każdy punkt na mapie. Razem ruszyli więc tropem sarenki, która prowadziła ich przez gęsty las i wąskie strumienie.

Po długiej wędrówce udało im się odnaleźć dom sarenki. Zwierzątko było bardzo wdzięczne i obiecało, że zawsze będzie pamiętać o pomocy, jaką otrzymało od dziewczynki i potwora.

To był niezapomniany dzień pełen przygód i emocji. Dziewczynka i jej potworny przyjaciel wrócili do domu zmęczeni, ale szczęśliwi - mieli nowych przyjaciół oraz wiele pięknych wspomnień, które będą towarzyszyć im przez całe życie.

Pożegnanie

Dziewczynka i potwór spędzili ze sobą wiele czasu, ale nadszedł moment pożegnania. Dziewczynka była bardzo smutna, że musi się rozstać z przyjacielem, którego tak bardzo polubiła.

Potwór pocieszał ją i mówił, że będą mieli jeszcze wiele okazji do spotkania. Obiecał jej również, że nigdy nie zapomni o ich przyjaźni i będzie zawsze pamiętał o swojej małej przyjaciółce.

Dziewczynka wiedziała, że musi wrócić do swojego codziennego życia, ale tęsknota za potworem była już teraz ogromna. Postanowiła jednak nie popadać w smutek i cieszyć się chwilami spędzonymi razem z potworem.

Przyjaciele wymienili sobie uściski i obietnice ponownych spotkań. Potwór podarował dziewczynce mały prezent - pluszowego misia przypominającego jego wygląd. Dziewczynka była szczęśliwa i obiecała trzymać go zawsze blisko siebie jako pamiątkę po swoim przyjacielu.

Pożegnanie było trudne dla obojga, ale wiedzieli, że muszą się rozstać na jakiś czas. Potwór obserwował jak dziewczynka odchodzi powoli ze łzą w oku, ale wiedział, że ich przyjaźń przetrwa wszystko.

Dziewczynka wróciła do swojego pokoju i usiadła na łóżku z pluszowym misiem. Przytuliła go mocno i poczuła się trochę lepiej. Wspomnienia z czasów spędzonych z potworem były jeszcze świeże, ale dziewczynka czuła, że będzie je miała zawsze blisko serca.

Tak minął kolejny dzień, a potem tydzień i miesiąc. Dziewczynka tęskniła za swoim przyjacielem, ale wiedziała, że musi cierpliwie czekać na kolejne spotkanie.

W końcu nadszedł dzień ponownego pojawienia się potwora w jej pokoju. Dziewczynka była bardzo szczęśliwa i nie mogła doczekać się kolejnych przygód razem z nim.

Przyjaciele bawili się tak jak dawniej - rozmawiali o swoich problemach, rozwiązywali zagadki i odkrywali nowe miejsca. Dziewczynka była pewna jednego - jej przyjaźń z potworem będzie trwać wiecznie!

Pożegnanie z potworem

Dziewczynka i potwór spędzili ze sobą wiele czasu, przeżyli razem wiele przygód i rozwiązali wiele problemów. Dziewczynka nauczyła się empatii dzięki doświadczeniom swojego potwornego przyjaciela.

Jednak nadszedł czas pożegnania. Dziewczynka wiedziała, że musi wrócić do swojego normalnego życia, a potwór musiał wrócić do swojego świata.

• Będę tęsknić za tobą - powiedziała dziewczynka z łzą w oku.
• Ja też będę tęsknił za tobą - odpowiedział smutny potwór.

Dziewczynka i potwór uścisnęli się mocno, a następnie dziewczynka opuściła pokój, zostawiając swój przyjaciel sam na sam z myślami.

Potwór czuł się bardzo samotny bez swojej małej przyjaciółki. Przebywał w ciemnościach swojego pokoju przez kilka dni, nie mając ochoty na nic innego niż myśli o dziewczynce.

Ale pewnego dnia coś go rozproszyło. Usłyszał dźwięk zza drzwi… To była dziewczynka! Wróciła po nim!

Potwór był bardzo szczęśliwy widząc ją ponownie. Wspólnie spędzili jeszcze więcej czasu razem, a potwór opowiadał dziewczynce o swoim świecie i jego mieszkańcach.

Dziewczynka zrozumiała, że jej przyjaciel potrzebuje czasu dla siebie i nie chciała go zmuszać do zostania w jej świecie na stałe. Ale obiecała mu, że będzie odwiedzać go regularnie.

• Będę tu dla ciebie zawsze - powiedziała uśmiechając się do niego.

Potwór był bardzo wdzięczny za tę przyjaźń i wiedział, że nigdy nie zapomni o swojej małej przyjaciółce. A lekcją historii była empatia i to, jak ważne jest zrozumienie perspektywy innych ludzi czy stworzeń.