Potwory i przyjaciele • 16 minut do przeczytania

Przyjaciele z kosmosu

Jak mały chłopiec poznał istoty pozaziemskie i odkrył nowe światy.

Spotkanie z potworami

W piękny, słoneczny dzień grupa dzieci postanowiła wybrać się na wycieczkę do parku. Tam mogły bawić się na huśtawkach, drabinkach i zjeżdżalniach. Wszystko było idealne, dopóki nie spotkały tajemniczych stworzeń.

Dzieci ujrzały coś dziwnego poruszającego się po trawie. Kiedy zbliżyły się bliżej, okazało się to być potworem! Dzieci były przerażone i chciały natychmiast uciekać.

Jednak jeden z potworów podszedł do nich i powiedział: “Hej, nie bójcie się mnie! Jestem tylko przebranym przyjacielem”.

Dzieci poczuły ulgę słysząc te słowa. Potwory były bardzo przyjaźnie nastawione i chciały poznać dzieci bliżej.

”Jak masz na imię?” - spytał jedno z potworów.

”Nazywam się Kuba” - odpowiedział jeden z chłopców.

”A ja jestem Ania!” - krzyknęła dziewczynka z radością.

Potwory przedstawiły się również swoimi imionami. Byli to Maks, Zuzia i Kacper. Okazało się że są oni przybyłymi ze świata bajek!

Dzieci były zdumione tym odkryciem i bardzo podekscytowane możliwością poznania tak niezwykłych stworzeń.

Dzieci boją się potworów i chcą uciekać

Dzieci zaczynały tracić odwagę, gdy zobaczyły potwory. Ich kolorowe futra wydawały się być takie straszne i dziwne. Jedno dziecko zaczęło drżeć na myśl o tym, co by było, gdyby te potwory ich złapały.

Inne dzieci również zaczęły czuć lęk w swoich sercach i szukały sposobu na ucieczkę. Jedno dziecko podniosło rękę i powiedziało: “Może powinniśmy biec?“.

Jednak inny chłopiec odpowiedział: “Nie! To nie jest dobry pomysł. Potwory są szybsze niż my!“.

Dzieci patrzyły jedna na drugą, próbując znaleźć sposób na ratunek. W końcu jedno z nich wpadło na pomysł - mogli ukryć się za drzewami!

Wszystkie dzieci natychmiast pobiegły w stronę drzew, aby schować się przed potworami. Kiedy dotarli do miejsca ukrycia, usłyszeli dźwięk śmiechu zza krzaków.

”Co to jest?” - spytała jedna dziewczynka ze strachem w głosie.

Kiedy zbliżyli się do krzaków, okazało się że to tylko jeden z potworów udający śmiech! Dzieci poczuły ulgę widząc jego przyjazną twarz.

”Nie bójcie się, to tylko ja!” - powiedział potwór. “Jesteśmy tutaj po to, aby się bawić, nie żeby was przestraszyć”.

Dzieci zaczęły uśmiechać się i poczuły ulgę w swoich sercach. Teraz wiedziały, że potwory nie chciały im zrobić krzywdy.

Potwory to tylko przebrani przyjaciele

Dzieci patrzyły na potwory z przerażeniem w oczach. Jedna z dziewczynek, odważyła się zagadać do jednego z nich.

• Czy jesteś naprawdę potworem? - zapytała drżącym głosem. Potwór uśmiechnął się i powiedział:
• Nie, nie jestem prawdziwym potworem. Jestem tylko przebranym przyjacielem.

Inne dzieci były zdumione. Jak to możliwe, żeby ktoś miał taki straszny kostium i udawał potwora? Ale kiedy spojrzały na twarze swoich nowych znajomych, zobaczyły w nich coś miłego i zabawnego.

• A ja myślałem, że muszę was przestraszyć! - powiedział inny potwór ze śmiechem. Dzieci roześmiały się razem z nim i poczuły się bardziej komfortowo w obecności swoich nowych przyjaciół.

Potworzyca pokazała dzieciom swój kostium od środka. Było tam mnóstwo materiału i szycia, a także kilka guzików i zamków błyskawicznych. Dzieci były pod wrażeniem umiejętności rękodzielniczych jej mamy.

• Wszyscy jesteśmy tutaj po to, żeby się dobrze bawić - powiedziała potworzyca. - I chcemy was zaprosić do zabawy z nami!

Dzieci były zachwycone i szybko zaczęły wymyślać różne gry i zabawy, w których mogłyby brać udział razem z potworami. Wkrótce cała grupa bawiła się razem i śmiała się tak głośno, że przechodnie patrzyli na nich ze zdziwieniem.

Potwory okazały się być bardzo mili i przyjaźni. Dzieci już nie bały się ich kostiumów ani wyglądu. Zrozumiały, że czasami to, co wydaje się straszne, jest tylko przebraniem dla fajnej zabawy.

• Czy możecie nam pokazać więcej swoich sztuczek? - spytał jeden z chłopców. Potwory uśmiechnęły się szeroko i pokazały dzieciom kilka trików magicznych. Dzieci były pod wrażeniem i klaskali na stojąco.

• To było niesamowite! - powiedziała jedna z dziewczynek.

• Tak! Chcemy więcej! - krzyknęli inni.

Potwory uśmiechnęły się znów.

• Oczywiście! Mamy jeszcze wiele wspaniałych rzeczy do pokazania!

Dzieci były podekscytowane przyszłymi atrakcjami, które czekały na nich wraz z potworami. Teraz już nie bały się niczego ani nikogo. Bo jak mawiają potwory: “Zawsze lepiej mieć przyjaciół niż przerażających wrogów”.

Dzieci przestają się bać i zaczynają bawić się z potworami

Kiedy dzieci usłyszały, że potwory to tylko ich przyjaciele w przebraniach, przestały się bać. Zaczęły uśmiechać się i podchodzić do nich coraz bliżej.

Jeden z potworów zaproponował, żeby zagrać w grę “Gdzie jestem?“. Polegała ona na tym, że jeden z uczestników zakrywał oczy i próbował odgadnąć, gdzie znajduje się na podstawie opisu otoczenia dokładnie przed nim.

Dzieci były zachwycone tą zabawą! Wszyscy chętnie brali udział w grze i wymyślali coraz to trudniejsze zagadki dla swoich kolegów.

Potwory okazały się bardzo zabawnymi i sympatycznymi stworzeniami! Razem ze wszystkimi dziećmi biegali po parku, skakali przez kałuże i zbierali kolorowe liście.

W pewnym momencie jedno z dzieci wpadło na pomysł, aby urządzić wyścig po całym parku. Potwory były tak podekscytowane tym pomysłem jak dzieci!

Wyścig był niesamowitym przeżyciem dla wszystkich uczestników. Dzieci krzyczały radośnie a potwory śmiały się głośno razem z nimi.

Po długiej zabawie wszyscy byli już bardzo zmęczeni. Dzieci podziękowały potworom za wspaniały dzień i obiecały, że wrócą do parku, aby znów się z nimi spotkać.

Potwory uśmiechnęły się szeroko i powiedziały, że będą czekać na nich. Wszyscy pożegnali się serdecznie i rozeszli w swoje strony.

Dzieci były zachwycone tym dniem! Przekonały się, że nawet najstraszniejsze potwory mogą okazać się najlepszymi przyjaciółmi.

Zabawa w chowanego

Dzieci i potwory postanowiły zorganizować grę w chowanego. Każdy wybrał swojego partnera i rozpoczęli zabawę. Najpierw dzieci liczyły do dziesięciu, a potem zaczynała się gra.

Pierwszą osobą, która szukała innych, był mały niebieski potwór o imieniu Bobek. Bobek miał na sobie duże okulary i nosił czerwoną koszulkę. Krążył po parku, szukając swojego partnera.

W międzyczasie dzieci ukrywały się za drzewami, ławkami i kolorowymi kwiatami. Niektóre z nich były tak dobrze schowane, że Bobek nie mógł ich znaleźć.

Po kilku minutach gry to dzieciaki musiały szukać swoich przyjaciół. Teraz to one krążyły po parku w poszukiwaniu zagubionych potworów.

Najlepszym miejscem do ukrycia okazało się wielkie drzewo obok stawu. Tam schowało się dwóch malutkich potworków - Zielony i Czerwony - którzy uśmiechali się szeroko patrząc jak dorośli biegają bez celu po parku.

Gra trwała jeszcze przez jakiś czas, aż wszyscy zostali odnalezieni przez swoich partnerów. Dzieciaki były bardzo podekscytowane i szczęśliwe ze względu na nowych przyjaciół, a potwory cieszyły się, że mogą spędzić czas z ludźmi.

W końcu nadszedł czas, aby wrócić do domu. Dzieciaki i potwory pożegnały się serdecznie i obiecali spotkać się ponownie w parku za tydzień.

Bobek i jego przyjaciel Zielony zostali ostatni w parku. Patrzyli jak dzieci odchodzą, a Bobek powiedział: “To był najlepszy dzień mojego życia”. Zielony uśmiechnął się szeroko i odpowiedział: “Mój też”.

Potem razem poszli do swojego domku pod drzewem, gdzie mieli wiele innych zabawek i gier do grania.

Dziękuję za zabawę

Dzieci uśmiechały się szeroko, gdy potwory zdejmowały swoje maski. Okazało się, że byli to starsze dzieci z sąsiedztwa, które postanowiły trochę pobawić się ze swoimi młodszymi kolegami.

”Wow! To było niesamowite!” powiedział mały Tomek, wpatrując się w potwora, który okazał się jego starszym bratem.

”Dzięki za zabawę!” krzyknął Kuba i przytulił jednego z potworów.

”Nie zapomnijcie wrócić tutaj jeszcze raz!” rzuciła do nich jedna z dziewczyn.

Dzieci kiwnęły głowami i zaczęły zbierać swoje rzeczy. Byli pełni energii po całym popołudniu spędzonym na zabawie w parku.

Gdy już wszystko było gotowe do wyjścia, potwory podali im małe cukierki jako pamiątkę. “Abyście nigdy nie zapomnieli o naszej fajnej zabawie” powiedziała jedna z nich uśmiechając się szeroko.

Dzieci wybiegły na ulicę trzymając słodkie upominki w dłoniach i śpiewając piosenkę o przyjaźni. Wszyscy byli szczęśliwi i pełni wdzięczności za to, co właśnie przeżyli.

Kiedy już dotarli do domów, każde dziecko powiedziało swoim rodzicom o niesamowitej przygodzie, którą miało w parku. Opowiedzieli o potworach, które okazały się ich starszymi braćmi i siostrami oraz o zabawie w chowanego.

Rodzice uśmiechali się patrząc na szczęśliwe twarze swoich dzieci. Byli zadowoleni, że ich pociechy znalazły nowych przyjaciół i przeżyły niezapomnianą przygodę.

A potwory? Cieszyli się, że mogli sprawić dzieciom tyle radości i zrobić coś miłego dla swoich młodszych braci i sióstr. Obiecali sobie, że będą organizować takie zabawy częściej i zawsze będą gotowi do pomocy swoim małym przyjaciołom.

Koniec opowieści… ale kto wie, co jeszcze czeka nas w tym parku pełnym niespodzianek!

Podsumowanie lekcji

Dzieciaki, czy pamiętacie co dzisiaj przekonaliśmy się na własnej skórze? Tak, dobrze! Że nie należy oceniać ludzi po wyglądzie. Czasami to, co wydaje się straszne, może okazać się przyjemne. Właśnie tak było z naszymi potworami w parku.

Początkowo byliśmy przerażeni ich wyglądem i chcieliśmy uciekać jak najdalej od nich. Ale kiedy potwory nam powiedziały, że są tylko przebranymi przyjaciółmi, poczuliśmy się trochę lepiej.

Zaczęliśmy rozmawiać z nimi i okazało się, że są naprawdę zabawni i mili. Zaczęliśmy bawić się razem w chowanego i odkrywać nowe miejsca w parku.

Na końcu dnia podziękowaliśmy potworom za fajną zabawę i obiecaliśmy wrócić do parku ponownie. Przyjaźń może pojawić się w najmniej oczekiwanych miejscach - a my właśnie tego doświadczyliśmy!

Pamiętajcie dzieciaki - nigdy nie oceniajcie ludzi po wyglądzie. Zawsze dajcie im szansę pokazania swojej prawdziwej natury!