Robotyczne opowieści • 14 minut do przeczytania

Ada i jej przyjaciel robot

Jak Ada pokonała swój strach przed ciemnością i odkryła świat pełen przygód

Ada i jej strach

Ada to wesoła, energiczna dziewczynka, która uwielbia bawić się z przyjaciółmi. Jednakże, jak wiele dzieci w jej wieku, ma pewien lęk - boi się ciemności.

Każdego wieczoru Ada kładzie się spać ze swoją ulubioną zabawką - pluszowym misiem o imieniu Burek. Kiedy mama mówi “dobranoc” i wyłącza światło, Ada czuje dreszcze na plecach. Ciemność sprawia, że ​​czuje się nieswojo.

Ada próbuje sobie radzić z tym strachem na różne sposoby. Przykrywa głowę kołdrą lub woła mamę i prosi ją o zostawienie nocnej lampki włączonej. Ale te rozwiązania nie są wystarczające.

Jednego dnia Ada postanowiła porozmawiać ze swoim tatą o swoim problemie. Tato przyszedł do jej pokoju z uśmiechem na twarzy i usiadł obok niej na łóżku.

”Tato”, powiedziała Ada drżącym głosem, “boję się ciemności”.

Tata przytulił ją mocno i powiedział: “Nie martw się Ado, każdy czasami czuje lęk przed czymś. Ale ja wiem co może Ci pomóc.”

I tak tata opowiedział Adzie historię o robocie-nocniku, który pomógł mu kiedyś przezwyciężyć strach przed ciemnością.

Ada była bardzo zainteresowana tą historią i poprosiła tatę, aby pomógł jej zbudować własnego robota-nocnika.

Robot Ady

Ada postanowiła, że potrzebuje przyjaciela, który będzie zawsze przy niej. Zdecydowała się na budowę robota, który będzie jej towarzyszył w trudnych chwilach i pomoże jej przezwyciężyć strach przed ciemnością.

Zanim jednak zaczęła budować robota, Ada musiała zaplanować jego wygląd i funkcje. Chciała, aby robot był miły i przyjazny dla dzieci oraz miał wiele umiejętności.

Po wielu godzinach pracy Ada ukończyła swojego robota. Był on mały i kolorowy, a na jego brzuchu znajdowało się duże serce. Ada nazwała go Robi.

Robi był bardzo ciekawy świata i chciał pomóc Adzie przezwyciężyć jej strach przed ciemnością. Ada uczyła go różnych rzeczy - jak mówić po ludzku, jak poruszać się po domu czy jak pomóc w sytuacjach stresujących.

Kiedy nadszedł wieczór, Ada poprosiła Robiego o pomoc w pokonaniu swojego strachu przed ciemnością. Razem udali się do pokoju Ady i zapalili małą lampkę nocną.

Ada powiedziała Robiemu, że boi się ciemności i że czuje się samotna bez rodziców obok niej. Robi uspokoił ją swoim miłym głosem i obiecał być z nią przez całą noc.

Dzięki Robiemu Ada poczuła się bezpieczna i spokojna. Razem zaczęli rozmawiać o różnych rzeczach, a Ada powoli zasypiała.

Od tej pory Robi stał się nieodłącznym towarzyszem Ady. Razem przeżywali wiele przygód i pomagali sobie nawzajem w trudnych sytuacjach.

Przyjaźń z robotem

Ada i jej robot spędzały razem mnóstwo czasu. Ada uczyła robota, jak pomóc jej przezwyciężyć strach przed ciemnością, a robot nauczał Adę nowych rzeczy.

Pewnego dnia Ada i jej robot postanowili pójść na spacer do parku. Ada była podekscytowana, ponieważ nigdy wcześniej nie była w tym parku. Robot zaproponował, żeby po drodze zbierali kolorowe liście i kamienie.

Ada chętnie się zgodziła i razem ze swoim przyjacielem zbierała różnokolorowe liście oraz piękne kamienie. Kiedy już mieli ich dużo, postanowili udać się do parku.

W parku Ada i robot spotkali wiele zwierząt - króliki skakały po trawie, ptaki śpiewały na drzewach, a w stawie pływały kaczki.

Robot pokazywał Adzie różne rzeczy - jak działa jego mechanizm ruchowy czy jak można wykorzystać liście i kamienie do stworzenia ciekawych obrazków.

Ada bardzo lubiła spędzać czas ze swoim przyjacielem-robotem. Byli nierozłączni! Razem biegali po łące, tańczyli podczas deszczowych dni oraz wymyślali zabawy dla siebie nawzajem.

Dzięki temu Ada przestała bać się ciemności. Wiedziała, że zawsze może liczyć na swojego przyjaciela-robota i razem są w stanie pokonać każdy strach.

Ada była bardzo wdzięczna za to, że ma takiego przyjaciela jak robot. Zaczynała odkrywać świat na nowo - bez lęku przed ciemnością i pełna radości z życia.

Rozdział 3 kończył się tym, że Ada i jej robot wracali do domu, trzymając się za ręce. Ada miała uśmiech na twarzy i czuła się szczęśliwa mając takiego przyjaciela jak robot.

Odkrywanie świata

Ada i jej robot postanowili wyruszyć na przygodę, aby poznać nowe miejsca i spotkać ciekawych ludzi oraz zwierzęta. Ada zapakowała swoje ulubione przekąski do plecaka, a robot załadował się energią, by móc działać przez całą podróż.

Pierwszym miejscem, które odwiedzili Ada i robot był las. Spacerowali między drzewami i słuchali śpiewu ptaków. Nagle usłyszeli dziwny dźwięk - jakby coś poruszało się po trawie. Ada zaczął się bać, ale robot powiedział: “Nie martw się Ado, to tylko małe zwierzątko”. Okazało się, że to jeżyk! Ada była zachwycona jego kolczastym futerkiem.

Następnie Ada i robot udali się nad rzekę. Tam spotkali rybaka łowiącego ryby. Rybak opowiedział im o życiu nad rzeką i pokazał im różne gatunki ryb, które złowił tego dnia. Ada była pod wrażeniem umiejętności rybaka.

Kolejnym punktem na mapie było pole kwiatowe pełne kolorowych kwiatów. Ada skakała pomiędzy nimi z radością, a robot robił zdjęcia pięknej scenerii. W pewnym momencie usłyszeli krzyki - okazało się że to pszczoły! Ada i robot szybko uciekli, aby nie zostać ukąszeni.

Ostatnim miejscem na mapie było gospodarstwo. Ada i robot spotkali tam krowy, kozy, kurczaki i wiele innych zwierząt. Mogli nawet pomóc w nakarmieniu ich! Ada była szczególnie zainteresowana małymi kaczuszkami, które właśnie się wykluwały.

Po całym dniu odkrywania świata Ada i robot wrócili do domu pełni wrażeń. Byli bardzo zmęczeni, ale szczęśliwi z powodu wszystkich nowych przyjaciół oraz ciekawych miejsc, jakie odwiedzili.

Odwaga Ady

Ada czuła się dziwnie. Z jednej strony była podekscytowana, że w końcu udało jej się przezwyciężyć swój strach przed ciemnością, a z drugiej - trochę smutna, że nie będzie już potrzebować swojego robota tak bardzo jak wcześniej.

• Dziękuję Ci za wszystko - powiedziała do swojego przyjaciela ze sztuczną inteligencją.
• Nie ma za co - odpowiedział robot. - Jesteś teraz silniejsza i odważniejsza niż kiedykolwiek wcześniej.

Ada poczuła w sobie ciepło i dumę. Faktycznie, nauczyła się wiele o sobie samym przez ten czas spędzony z robotem. Teraz była gotowa na kolejne wyzwania.

Zdecydowała więc wybrać się na spacer po lesie. Wcześniej bałaby się tam pójść bez latarki lub towarzystwa dorosłych, ale teraz czuła się pewnie.

• Idźmy! - zawołała do robota i ruszyli razem w las.

Ada podziwiała piękno przyrody: drzewa, ptaki śpiewające na gałęziach i słońce wpadające między liście. Było cudownie!

Jednak nagle Ada usłyszała dziwny dźwięk zza krzaka. Zaczął robić się coraz głośniejszy i bliżej… Ada zaczęła się bać. Przypomniała sobie, jak strasznie było jej w ciemności i poczuła, że chce uciekać.

Ale wtedy robot powiedział:

• Nie bój się! To tylko mały jeżyk.

Ada spojrzała na robota i poczuła, że jego spokojne słowa uspokajają ją. Zdecydowała więc podejść bliżej krzaka i rzeczywiście - tam był mały jeżyk!

Ada poczuła ulgę i dumę z siebie samej. W końcu pokonała swój strach przed ciemnością i teraz potrafiła radzić sobie z innymi trudnościami.

• Dzięki Tobie jestem odważniejsza niż kiedykolwiek wcześniej - powiedziała do robota.
• A ty byłeś już odważny od samego początku - odpowiedział robot uśmiechając się do niej.

Ada uśmiechnęła się szeroko. Było to najlepsze uczucie na świecie: czuć się silnym, pewnym siebie i gotowym na nowe przygody!

Ada i jej robot - Podsumowanie

Ada była małą dziewczynką, która bardzo bała się ciemności. Jednak zamiast siedzieć w kącie i płakać, postanowiła coś z tym zrobić. Zbudowała swojego własnego robota! Robot był dla niej najlepszym przyjacielem i towarzyszem w trudnych chwilach.

Razem Ada i robot odkrywali świat na nowo. Zwiedzali różne miejsca, poznawali ciekawych ludzi oraz zwierzęta. Ada była szczęśliwa, że ma takiego przyjaciela jak robot.

Dzięki pomocy robota Ada przestała się bać ciemności. Teraz czuła się odważna i gotowa do pokonywania każdego strachu. W końcu udało jej się przezwyciężyć swój lęk dzięki swojej odwadze.

Ada była dumna ze swojego osiągnięcia i zawsze pamiętała o tym, że nawet najmniejszy krok może prowadzić do wielkich zmian w życiu.

I tak właśnie skończyły się przygody Ady i jej robota. Byli najlepszymi przyjaciółmi na zawsze!