Przyjaciele z całego świata
Jak mały chłopiec nauczył się szanować różnice i żyć w harmonii z innymi kulturami.
Mały chłopiec, który mieszkał w małej wiosce, zawsze był ciekawy świata i ludzi. Pewnego dnia spotkał dzieci z różnych części świata i początkowo nie rozumiał ich kultury i zwyczajów.
Jednak dzięki ich przyjaźni i otwartości na inność, chłopiec uczy się szanować różnice między nimi i razem bawią się oraz uczą jak żyć w harmonii pomimo różnic kulturowych.
Nowi przyjaciele
Mały chłopiec o imieniu Kuba mieszkał w małej miejscowości na obrzeżach miasta. Jego rodzice prowadzili sklep spożywczy, więc zawsze było dużo ludzi wokół nich. Mimo to, Kuba nie miał wielu przyjaciół swojego wieku. Często bawił się sam lub pomagał rodzicom w sklepie.
Jednego dnia, gdy wracał ze szkoły, usłyszał radosne krzyki i śmiech dochodzący z parku obok jego domu. Postanowił podejść bliżej i sprawdzić co się dzieje. Okazało się, że grupka dzieci bawiła się tam piłką nożną.
Kuba poczuł się trochę zagubiony i nieśmiały wśród nowych ludzi, ale jedno z dzieci - dziewczynka o ciemnej skórze i długich kędzierzawych włosach - podszedła do niego uśmiechnięta i zaproponowała grę.
- Cześć! Jestem Aisha - przedstawiła się dziewczynka.
- Ja jestem Kuba - odpowiedział chłopiec.
- Chcesz zagrać razem z nami? - spytała Aisha.
Kuba poczuł ulgę widząc uśmiechniętą twarz dziewczynki i szybko przystał na propozycję gry.
Wspólne zabawy
Od tego momentu Kuba zaczął coraz częściej bawić się z Aishą i jej przyjaciółmi. Okazało się, że mają wiele wspólnych zainteresowań - uwielbiali grać w piłkę nożną, skakać na skakance i malować.
Chociaż czasem trudno było mu nadążyć za nowymi przyjaciółmi, którzy mówili inny język niż on, to szybko uczył się kilku słów w ich ojczystym języku. Dzieci były pod wrażeniem jego chęci do nauki i pomagały mu tłumaczyć nieznane słowa.
- Jak powiedzieć “dzień dobry” po angielsku? - pytał Kuba.
- To jest łatwe! Mówimy “good morning” - odpowiadała Aisha.
Kuba czuł się coraz bardziej pewnie wśród swoich nowych przyjaciół i cieszył się każdą chwilą spędzoną razem z nimi.
Inne kultury
Pewnego dnia dzieci postanowiły opowiedzieć sobie o swoich rodzinach i kulturze. Kuba dowiedział się, że Aisha pochodzi z Afryki i jej rodzice są lekarzami pracującymi dla organizacji humanitarnej. Poznał też dwójkę braci bliźniaków o imionach Juan i Carlos, którzy przeprowadzili się do Polski ze swoją mamą po tym jak ich tata wyjechał do pracy w kraju.
Dzieci opowiadały o swoich zwyczajach, jedzeniu i muzyce. Kuba był pod wrażeniem różnorodności kultur i zaczął zadawać coraz więcej pytań.
- Jakie jest wasze ulubione danie? - zapytał Carlos.
- Ja uwielbiam couscous - powiedziała Aisha.
- A ja lubię pierogi! - dodał Kuba.
Dzieci śmiały się i rozmawiały do późna wieczorem, dzieląc się swoimi doświadczeniami i poznając nowe rzeczy o sobie nawzajem.
Szanowanie różnic
Kuba zaczął coraz lepiej rozumieć, że każdy człowiek jest inny i ma swoje własne zwyczaje oraz tradycje. Nauczył się szanować różnice między nimi i doceniać ich unikalność.
Jednego dnia, gdy bawił się z przyjaciółmi na placu zabaw, usłyszał jak grupka chuliganów obraża Aishę ze względu na jej ciemną skórę. Z początku nie wiedział co robić, ale szybko przypomniał sobie lekcję tolerancji którą niedawno poznał od swoich przyjaciół.
- Przestańcie ją obrażać! To jest moja przyjaciółka! - krzyknął Kuba na chuliganów.
Chuligani uciekli a Aisha spojrzała na Kubę z wdzięcznością i uśmiechem.
- Dzięki, Kuba! - powiedziała. - To miłe, że mnie broniłeś.
Kuba poczuł się dumny, że mógł pomóc swojej przyjaciółce i pokazać jej, jak ważne jest szanowanie innych ludzi bez względu na ich pochodzenie czy wygląd.
Życie w harmonii
Od tamtego dnia Kuba i jego przyjaciele bawili się razem jeszcze częściej. Uczyli się od siebie nawzajem nowych rzeczy i dzielili swoimi doświadczeniami. Razem malowali obrazki, gotowali jedzenie i organizowali małe przedstawienia teatralne dla rodziców.
Chociaż czasami mieli różnice zdań lub kłótnie, to szybko potrafili je rozwiązywać w sposób pokojowy. Kuba zdawał sobie sprawę, że życie w harmonii z innymi ludźmi jest możliwe tylko dzięki szacunkowi i tolerancji.
- Cieszę się, że mam takich fajnych przyjaciół - powiedział Kuba.
- My też cieszymy się z twojego towarzystwa! - odpowiedziała Aisha.
- Tak! Jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi na świecie! - krzyknął Juan.
Dzieci uśmiechnęły się do siebie nawzajem czując ogromną radość ze wspólnie spędzonego czasu. Wiedzieli, że ich przyjaźń jest silna i trwała, a różnice kulturowe nie są przeszkodą w byciu razem.